“Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
Το παρόν νομοσχέδιο κατατίθεται 9 χρόνια μετά την ψήφιση του 1ου μνημονίου και 9 μήνες μετά την έξοδο της χώρας από τα προγράμματα προσαρμογής.
Είναι το 2ο κατά σειρά Νομοσχέδιο του Υπουργείου Εργασίας που έρχεται να επαναρυθμίσει μια σειρά εργασιακών ζητημάτων, μετά από μια μακρά περίοδο εφαρμογής στην Ελλάδα των αντιδραστικότερων νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εφαρμόστηκαν στις χώρες της Ευρωζώνη.
Μια περίοδο που οδήγησε το εργασιακό τοπίο σε πλήρη αποσάθρωση και πυροδότησε την όξυνση των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων εις βάρος των χαμηλότερων εισοδηματικών στρωμάτων.
Το παρόν νομοσχέδιο αποτελεί λοιπόν ένα ακόμη ορόσημο στην προσπάθεια που ξεκινήσαμε από όταν αναλάβαμε την διακυβέρνηση της χώρας να ταχθούμε στο πλευρό όλων όσων σήκωσαν το βάρος της κρίσης.
Των μισθωτών και των ελευθέρων επαγγελματιών, των επισφαλώς εργαζομένων, των συνταξιούχων, των ανέργων.
Σήμερα απευθυνόμαστε σε αυτούς που τους στερήθηκε το δικαίωμα να διαπραγματεύονται με ίσους όρους την εργασιακή τους δύναμη.
Σε αυτούς που τους μετακυλίστηκε το κόστος μια κρίσης που δεν δημιούργησαν.
Διότι η κρίση δεν ήταν ουδέτερη και δεν ήταν για όλους.
Ήταν μια διαδικασία που είχε κερδισμένους και χαμένους.
Ήταν μια διαδικασία που με άλλα λόγια διέρρηξε την κοινωνική συνοχή και υπονόμευσε την επαναφορά της ελληνική οικονομίας σε τροχιά ανάπτυξης με όρους βιωσιμότητας, τόσο οικονομικής όσο και κοινωνικής.
Και μπορεί όσοι θεωρούν το μνημόνιο ευλογία να κατηγορούν την αριστερά για ιδεοληψία, επειδή υπερασπίζεται το δικαίωμα σε απασχόληση που να εξασφαλίζει μισθό αξιοπρεπούς διαβίωσης, επειδή κατήργησε τον ντροπιαστικό υποκατώτατο μισθό για τους νέους, επειδή επανέφερε την ισχύ των συλλογικών διαπραγματεύσεων, επειδή νομοθετεί σήμερα ενάντια στις αναιτιολόγητες απολύσεις και επειδή θεωρεί πως η επταήμερη εργασία δεν αποτελεί στοιχείο ανταγωνιστικότητας της οικονομίας – την στιγμή δε που σε ευρωπαϊκό επίπεδο ο εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας βαίνει μειούμενος, τα στοιχεία όμως τους διαψεύδουν.
Γιατί η ανάπτυξη για να υπάρχει οφείλει να είναι ανάπτυξη για τους πολλούς.
Και οφείλει να έχει στο επίκεντρό της εργασία.
Το παρόν νομοσχέδιο, λοιπόν, αποτελεί ουσιαστικό βήμα όχι μόνο για την επαναφορά της δημοκρατίας στην εργασία.
Αλλά είναι βήμα και για την διαδικασία μετασχηματισμού του παραγωγικού μοντέλου της χώρας.
Ενός παραγωγικού μοντέλου που θα επενδύει στην εργασία και το ανθρώπινο κεφάλαιο.
Ενός παραγωγικού μοντέλου που θα μπορεί να είναι πραγματικά ανταγωνιστικό μέσα από την δημιουργία ποιοτικών θέσεων εργασίας οι οποίες θα παράγουν εργασία υψηλής προστιθέμενης αξίας.
Πίσω λοιπόν από την άρνηση της αντιπολίτευσης να συναινέσει στην προσπάθεια της κυβέρνησης να αποκαταστήσει τις αδικίες των προηγούμενων ετών και να δημιουργήσει ένα πλέγμα προστασίας για των κόσμο της εργασίας κρύβεται ένα διαφορετικό πολιτικό σχέδιο, αντιπαραθετικό προς το δικό μας.
Που δεν μπορεί να καλύψει το πολιτικό και στρατηγικό αδιέξοδο της όσο καταστροφολογικό λόγο και αν εκτοξεύσει και όσα πλασματικά στοιχεία μας παρουσιασει ακόμα (ο κ. Βρούτσης).
Και επειδή είναι τουλάχιστον φαιδρό τη σημερινή μέρα να μας εγκαλούν αυτοί οι οποίοι έφεραν την κρίση στην ελληνική οικονομίας και στην συνέχεια υλοποίησαν ένα σχέδιο βίαιης απελευθέρωσης της εργασίας.
Θα απαντήσω διαβάζοντας κάποια στοιχεία με τον μόνο τρόπο που αυτά μπορούν να διαβάζονται.
Δηλαδή ξεκινώντας από προηγούμενα έτη και φτάνοντας στα πιο πρόσφατα.
Και συγκρίνοντας μηνιαία στοιχεία με μηνιαία στοιχεία και ετήσια με ετήσια
Για την αδήλωτη εργασία ο ετήσιος Μ.Ο για το 2014 ήταν 19,17% ενώ το 2018 εμφανίζεται στο 8,94%.
Εδώ πρέπει να σημειώσω ότι τα νούμερα αυτά ανταποκρίνονται ως ευρήματα στο σύνολο των ελέγχων που διενήργησε το ΣΕΠΕ κατα τις περιόδους αναφοράς.
Ο κ. Βρούτσης μάλιστα και η κυβέρνησή του ήταν αυτοί που συνέβαλαν στην αποδυνάμωση του ΣΕΠΕ ως ελεγκτικού μηχανισμού μέσα από την κατάργηση 209 οργανικών θέσεων και 26 οργανικών μονάδων.
Σε ότι αφορά τα όσα ελέχθησαν για δήθεν εκτίναξη της μερικής απασχόλησης η πραγματικότητα και πάλι σας διαψεύδει.
Σύμφωνα λοιπόν με το ετήσιο τεύχος του ΕΡΓΑΝΗ για το 2017-2018 δημιουργήθηκαν 83.508 θέσεις εργασίας.
Από αυτές μόλις το 28% ήταν μερικής και το 72% ήταν πλήρους απασχόλησης.
Κατά την περίοδο αυτή δηλαδή δημιουργήθηκαν 60.117 νέες θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης.
Θα ήθελα τώρα να περάσω στο νομοσχέδιο.
Με το παρόν σ/ν αποδεικνύεται ότι η περίοδος μετά τον Αύγουστο του 2018 είναι μια διαφορετική περίοδος για την κοινωνική πλειοψηφία, διότι:
Σχεδιάζουμε και υλοποιούμε πολιτικές που αποκαθιστούν τη συρρίκνωση του εισοδήματός τους με στοχευμένα και μόνιμα μέτρα.
Συγκεκριμένα, από φέτος, το 2019,
μειώνουμε τον ΦΠΑ στην εστίαση και τα τρόφιμα από 24% σε 13% και στην ενέργεια από 13% σε 6%.
θεσπίζουμε τη νέα 13η σύνταξη, ένα μόνιμο μέτρο ενίσχυσης του εισοδήματος σε όλους τους 2,5 εκατομμυρίων συνταξιούχων της χώρας, σε μόνιμη και σταθερή βάση.
Είναι η 13η σύνταξη επίδομα «ευρωεκλογών και εξαγοράς», όπως επιμένει ο κ. Μητσοτάκης?
Όταν ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ονομάζει εργασιακές κατακτήσεις τις οποίες η κυβέρνησή του κατήργησε ως επιδόματα και δη προεκλογικά, δε στρέφεται εναντίον ημών, αλλά προσβάλει την κυβέρνηση αλλά τους συνταξιούχους και τους ανθρώπους του μόχθου. Όπως ακριβώς όταν χαρακτήρισε το δώρο Χριστουγέννων –που είναι μισθός και κατάκτηση των εργαζομένων– παροχή του πελατειακού κράτους.
Επίσης, θα παρακαλούσαμε η ΝΔ να αποφασίσει αν το πρόβλημά της με τη 13η σύνταξη είναι αυτό που είχε πει ο κ. Μητσοτάκης, ότι δεν είναι εφικτή η καταβολή της και δε θα το έκανε ή αν είναι χαμηλή.
Έχει ήδη αναλυθεί με νούμερα και αναλυτικά τι παίρνει η κάθε κατηγορία συνταξιούχων, αλλά θα το επαναλάβω:
Πλήρη σύνταξη μέχρι τα 500 ευρώ, 70% της σύνταξης μέχρι τα 600, 50% από τα 600 έως τα 1000, 30% από τα 1000 και πάνω. Αν θέλαμε να παραπλανήσουμε τον οποιονδήποτε δε θα παρουσιάζαμε νούμερα και τα στοιχεία.
Όμως για να γίνει αντιληπτό, η βασική μας διαφορά είναι ότι εμείς έχουμε εξασφαλίσει τους πόρους και για τη χώρα και για το ασφαλιστικό σύστημα, ώστε η 13η σύνταξη να είναι μόνιμη όχι μόνο νομοθετικά αλλά και χρηματοδοτικά.
Θα ήθελα τώρα να αναφερθώ στο ασφαλιστικό σύστημα.
Το 2015 παραλάβαμε ένα σύστημα πολυδαίδαλο, στα όρια της κατάρρευσης, με
έλλειμμα πάνω από 1,1 δις ευρώ, 12 οριζόντιες διαδοχικές περικοπές των συντάξεων συνολικού ύψους 45 δισ. ευρώ, 400.000 απλήρωτες εκκρεμείς αιτήσεις συνταξιοδότησης ενώ το χρέος των ασφαλισμένων στα ταμεία ξεπερνούσε τα 30 δις.
Με την μεταρρύθμιση του 2016, το ασφαλιστικό σύστημα παρέχει διαφάνεια, δικαιοσύνη, ανακούφιση των ελεύθερων επαγγελματιών και άλλων κοινωνικών ομάδων, βιωσιμότητα.
Με το παρόν σχέδιο νόμου ολοκληρώνεται η συντονισμένη παρέμβαση της κυβέρνησης, καθώς δίνουμε τη δυνατότητα σε 1.300.000 οφειλέτες να κλείσουν οριστικά με τα χρέη του παρελθόντος.
Θα φτάσω τώρα στα θέματα του δικού μου χαρτοφυλακίου.
Αναφορικά με το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας, θα ήθελα να σταθώ σε 3 καίριες ρυθμίσεις:
Ο εργοδότης πλέον, οφείλει να δηλώνει εκ των προτέρων και μέχρι και μία ώρα μετά την πραγματοποίησή τους τις άδειες των εργαζομένων στην ΕΡΓΑΝΗ, και όχι εκ των υστέρων, μία φορά τον χρόνο, όπως συνέβαινε. Με τη ρύθμιση αυτή θα μπορούμε να ελέγχουμε την πραγματική χορήγηση αδειών και επιδομάτων που συνδέονται με αυτές κάτι που δεν είχαμε τη δυνατότητα να κάνουμε μέχρι τώρα.
Επιπλέον, οι εργαζόμενοι αποκτούν πλήρη πρόσβαση στην ΕΡΓΑΝΗ, σε σχέση με τα δικά τους έντυπα. Με αυτόν τον τρόπο, οι εργαζόμενοι αποκτούν ενημέρωση για την εργασιακή τους κατάσταση. Επίσης,
Αναστέλλουμε την 3μηνη προθεσμία για δικαστική διεκδίκηση των απαιτήσεων του εργαζόμενου από άκυρη απόλυση και την 6μηνη προθεσμία για δικαστική διεκδίκηση της αποζημίωσης απόλυσης.
Eξαιρούμε απ΄τη διαδικασία του αυτοφώρου τους υπαλλήλους του Σ.ΕΠ.Ε. ή του Υπουργείου Εργασίας, προστατεύοντάς τους έτσι από αβάσιμες ή προσχηματικές μηνύσεις εναντίον τους, ώστε να μπορούν να ασκούν ανεμπόδιστα και χωρίς εκφοβισμούς τα καθήκοντά τους.
Τέλος, ανάμεσα στις ρυθμίσεις που αφορούν στον ΟΑΕΔ, θα ήθελα να σταθώ στη μετατροπή των ωρομίσθιων καθηγητών σε αναπληρωτές και στην αύξηση του επιδόματος μαθητείας των μαθητών των σχολών ΕΠΑΣ του ΟΑΕΔ.
Κλείνοντας, θα ήθελα να απαντήσω στο αν εν τέλει, με όλες αυτές τις διατάξεις του νομοσχεδίου που έχουμε παρουσιάσει, το μόνο που κάνουμε είναι να επιστρέφουμε στην κατάσταση που παραλάβαμε το 2015.
Αυτό θα συνέβαινε εάν επαναφέραμε τον κατώτατο μισθό στους νέους στα 510 ευρώ και για τους υπόλοιπους στα 586 ευρώ και όχι στα 650 ευρώ που είναι σήμερα, εάν δεν ίσχυαν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, εάν ίσχυε το 1 προς 5 στο δημόσιο.
Τέλος, θα ήθελα να κάνω ένα μικρό σχόλιο για τη δήλωση του κ. Μητσοτάκη.
Με την δήλωσή του, ο κ. Μητσοτάκης δεν αναφέρεται σε επταήμερη λειτουργία των επιχειρήσεων αλλά σε επταήμερη εργασία, και αυτό είναι ξεκάθαρο.
Αν κάποιον πρέπει να εγκαλέσει, νομίζω ότι πρέπει να εγκαλέσει τον ίδιο του τον εαυτό.
Ευχαριστώ πολύ.